شهادت امام جواد علیه‌السلام
شاعر : موسی علیمرادی
نوع شعر : مرثیه
وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
قالب شعر : غزل
ز خون دل سر مژگان تو گـلستان است ز تشنگی لب خشک تو چون بیابان است
تــمــام پــیـکــر تـو آه مـی‌کـشـد گــویــا که مو به موی تن تو ز غم نیستان است
فـتـاد داغ عـظـیـمـی به شـانـه‌های فلک که زلف خاکی تو در زمین پریشان است
زبس که چنگ زدی روی خاک این حجره تمام دور و برت نـقـش کندن جان است
میان حجـره در بـسـته بس تنت غـلطـید که گوییا به صدف همچو دُرّ غلطان است
نـمک به زخـم دلت ریـخـت کـاسه آبش که کاسه در کفش انگار چون نمکدان است
نـشـد که آب لـبـی تـر کـنـد ز لـبـهـایـت صدای العـطـش آب صوت بـاران است
خـدا کـنـد که نـسوزد تـنت شبـیه حـسین شبـیـه آن بـدنـی که چون نـیـستـان است
بـه زیـر تـابـش خـورشـیـد داغ کـربـبـلا سه روز سوخت همان پیکری که عریان است
|